امور بين الملل

*ارائه مقدمه‌‌اي در دسترس از شيوه تعليمي در ادبيات فارسي

*آشكار سازي اشعار تعليمي كه هرگز در سنت بلاغي يا فلسفي نظام مند نبوده‌اند

*دنبال كردن پيامدهاي «استعاره شفاء بخش» كه در آن، گفتار به پزشكي تشبيه مي شود

*بررسي رابطه  تمثيل ادبي با تجربه‌هاي الهام بخش

*بررسي برانگيختگي گفتمان شفاهي از طريق متون تعليمي

*بررسي چگونگي واسطه‌گري ساختارهاي داستاني عطار ميان متني بودن و شفاهي بودن

بسياري از ادبيات صوفيانه فارسي صريحاً تعليمي است و هدف آن آموزش خوانندگان و ايجاد انگيزه براي اصلاحات پرهيزگارانه است.  اين كتاب فراتر از جمع‌بندي محتواي ديني، به ويژه با توجه بر ابيات فريدالدين عطار، يكي از شخصيت‌هاي اصلي سنت كه بيشتر به خاطر اشعار روايي طولاني آغشته به مضامين صوفيانه آموزنده شهرت دارد، به بررسي كاركرد اجرايي شعر تعليمي براي مخاطبان عرفاني مي پردازد. نويسنده از طريق مجموعه‌اي از خوانش‌هاي حساس و خلاقانه نشان مي‌دهد كه چگونه عطار از قاب‌ها، تفسيرهاي فراشعري و تمثيل‌ها استفاده مي‌كند تا به ارتباطش با خوانندگانش معنا دهند، واكنش‌هاي آن‌ها را به آثارش تصور و هدايت كند و اقتدار آموزنده‌اش را اجرا كند. او با بهرگيري طنازانه اين اشعار كنايي و گيرنده محور، ويژگي مشاركتي و تعاملي تعليمات صوفيانه را بازيابي مي‌كند و نشان مي‌دهد كه چگونه بر عمل خواندن با اهميت آييني به عنوان يك تمرين معنوي با هدف تطهير روح سرمايه گذاري شده است.

فهرست مطالب:

مقدمه: راهنماي همه

۱-حكمت موقعيت

۲-عطار و تصوف ادبي فارسي

۳-گفتگو درماني: شعر به عنوان طب معنوي

۴-هُدهُد روي منبر

۵-حرف زدن متون

۶-تمثيل و عروج

۷- اختلافات نَقلي

نتيجه گيري: به سوي يك عملكرد آموزشي